Manşet: İnsan yenilince tükenmez, pes edince tükenir. Nixon
Ben bittim de sen bir gram eksilmedin.
Herkesten kaçıyorum, kendime yakalanıyorum.
Bunaldım artık. Sıkıldım. Tükendim. Yoruldum.
Kendime gelirken yoruldum, işte bütün hikayem budur.
İnsan yenilince tükenmez, pes edince tükenir. Nixon
Kafamın içindeki çığlıklara artık dayanamıyorum. Tükendim.
Ben senin beni sevme ihtimalini düşünmekten bıktım.
Yoruldum, bittim, tükendim ama hala yüzüne gülümseyebilirim.
Aklına gelmeyişlerim ve tükenişlerim acı veriyor artık.
İnanın hayal kırıklığı yaşamaktan o denli yoruldum, tükendim ki anlatamam.
Çevrelerine uymak için kendilerini yontanlar, tükenip giderler. R. Hull
Aslında her şey, tükenen bir kaleme tükenmez dedikleri kadar yalan. Sunay Akın
Umutlar da yiter, düşlerin ardından. Gülüşler de tükenir, gidenin ardından.
Bir insana dengesini kaybettirip, sonra da normal davranmasını bekleyemezsiniz!
İyi şeyler olsun diye çırpındıkça, yıprandım, dibe battım. Tükendim, bittim.
Nikâh, sevginin tükeneceği korkusudur. Bu nedenle, sevgiyi tüketmedir. Yalçın Küçük
Gitmekten yoruldum, artık sadece bir kenarda oturup soluklanmak istiyorum.
Sabredip de bekledim hüzne vurdu yüreğim. Yardım edin ne olur tükenmek üzereyim.
Ben senin beni sevmeni beklemekten yoruldum, ben seni sevmekten tükendim.
Cam kırıkları gibidir bazen kelimeler. Ağzına dolar insanın. Sussan acıtır, konuşsan kanatır.
Gecenin ıssız karanlığında ümitlerimin tükendiği anda tek kişi istiyorum yalnızlığıma.
Ağlamaya değer misin diye soruyorum kendime bunu söylerken bile ağlıyorum. Tükendim artık.
Bir damlacık gönlümde dağlardan büyük hüzün vardı. Sustum, bittim, öldüm kimse anlamadı.
Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim? Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim.
Kendini herkese uydurmak için yontmaya koyulanlar, sonunda yontula yontula tükenip giderler.
Gider gibi yapmadım ben, ya kaldım ya gittim. Sen ise kalır gibi yaptın, ama gittin ve ben bittim. Cemal Süreya
Herkesin hayal gücü tükendiğinde artık hiç kimse dünya için tehdit olmayacak. Chuck Palahniuk
Hani saatlerce ağlarsın hıçkıra hıçkıra, sonra yorgun düşüp sessizce tavanı seyredersin ama hala ıslaktır yanakların.
Neden yorgunsun sorusuna cevap aramaktan ve bunu sormasınlar diye gülümsemekten yoruldum. Cemal Süreya
Bir gün bu sabrım bitip tükenecek. Bir gün bu sessizliğim sona erecek. İşte o gün geldiğinde beni üzenler çok acı hesap verecek.
Çok çabaladım, az sevildim, hep kaybettim. Hani insanlar yorulmaktan öldüm derler ya, bende artık ölmekten yoruldum.
İnsanların en verimli olduğu çağda tükendim. Her anı ne yapmam gerektiğini düşünerek geçirdiğim için çabuk yoruldum. Bana müsaade.
Sen gittin, ben bittim. Öyle lafın gelişi de değil, önce kalbim, sonra ciğerlerim, midem, beynim. Hepsi senden sonra bitti, ben bittim.
Bir silgi gibi tükendim ben. Başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım. Mürekkeple yazmışlar oysa. Ben kurşun kalem silgisiydim, azaldığımla kaldım.
Bir gün duysan bittiğimi, tükendiğimi çıkıp gelsen uzaklardan korkulu ürkek. Bir incecik dal gibi üzerime titreyerek, eğilsen yeter!
Adeta bir silgi gibi ben tükendim. Başkalarının yaptıkları yanlışları silmeye çalıştım, mürekkeple yazmışlar oysa. Ben kurşun kalem silgisiydim, azaldığımla kaldım.
Sürekli güldüğüme bakmayın. Güçlü değilim ben. Güçlü olmaktan çok uzağım. Bir insan ne kadar güçsüz olabilirse o kadar paramparçayım. Bittim.
Bütün bu olup bitenlere rağmen, canımı yakmalarına ve kırılmışlıklarıma rağmen yinede hayranım, insanlara gösterdiğim şu güler yüzüme ve tükenmek bilmeyen sabrıma.
Yaktığı her sigaraya kadının adını veriyordu adam, kendisi için kül olmasını istermiş gibi. Son sigarasına da kadının adını verdi, sanki yitip gideceğini hissetmiş gibi.
Bak gözlerime gözbebeklerim eridi, bak ellerime ellerim çürüdü, bak yüreğime yüreğim eskidi, bak günlerce sardığın bana bak tükendi bitti. Yetti bu acı beni öldürmeye, sozde.net sonum oldu son bir bakışın canıma yetti.
Bir gün bakıyorsun bütün hayatın değişmiş ama aldırış etmiyorsun. Belki de böylesi daha iyi olacak diye düşünüp susuyorsun. İşte o zaman tükendiğini anlıyorsun. Tükendim.
Bu dünya başlangıcı ve sonu olmayan güçten bir canavardır. Büyüklüğün, güç büyüklüğünün çelikten sabit bir toplamıdır, ne daha büyür ne de daha küçülür. Kendini tüketmez. Tersine sadece değişir ama bütün olarak değişmez derecede büyüktür. Nietzsche
Seni düşlerime aldım, Uykusuz kaldım. Seni uykularıma aldım, Düşsüz kaldım. Başıma aldım, sensiz; Gönlüme aldım, başsız. Sensiz, yollarda pulsuz, Pullarda mektupsuz kaldım. Sana adlar aradım. Ardında adsız kaldım.
Sen bir okyanustun ve ben yüzmeyi bilmiyordum. Bunu bile bile atladım ve çıkamadım. Boğuldum ve ben bittim. Ölümden başka hiçbir şeyi hissedemiyorum. Çünkü ben duygularımı okyanusunda bıraktım. Hayatta kalmış ölü gibiyim. Öylesine hissiz, öylesine yalnız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder